Հասարակ մի օր, ես ինչպես միշտ, սենյակումս ֆիլմեր էի դիտում, հասկացա, որ ուզում եմ գիրք կարդալ, բայց տանը հետաքրքիր գիրք չկար, քանի որ բոլորը կարդացել էի։Որոշեցի գնալ մոտակա գրախանութ, երբ հասա գրախանութը փակ էր, տխրեցի, քանի որ մի քանի օր առաջ գտա այնպիսի գիրք, որը շատ էի ուզում կարդալ: Երկար էի նայում այդ գրքին, հանկարծ ես տեսա կողքիս կանգնած մի կուզիկ ծերուկի, և նկատում եմ որ նա նույնպես նայում է այդ գրքին ,ես հարցրեցի.
—Դուք էլ եք այդ գիրքը ցանկանում կարդալ:
Կուզիկ ծերուկն ասաց.
—Ո՛չ, ես այդ գրքը կարդացել եմ ,ուղղակի դու արդեն մեկ ժամից ավել է, որ հիացմունքով նայում ես այդ գրքին,բայց ես քեզ պետք է տխրեցնեմ, որովհետև այդ գիրքը քո տարիքի ն համապատասխան գիրք չէ,ավելի լավ է ուրիշ գիրք ընտրես:
Սկզբում ես չհավատացի այդ կուզիկ ծերուկին,մտածեցի նա այդպես է ասում ,որ հետո ինքը վերցնի այդ գիրքը:
Ծերուկ ասաց.
—Ինչպիսի՞ գրքեր ես սիրում:
Ես ասացի, որ շատ եմ սիրում միստիկ գրականություն ,նա ժպտաց և ասաց.
—Այդ գրախանութում այդպիսի գրքեր չկան, ես այս ամբողջ գրախանութի գրքերը կարդացել եմ :
Ես շատ զարմացա և ասացի.
—Դուք ստում եք;
—Ո՛չ, ես չեմ ստում ,ուզում ես մատնանշի որևէ գիրք , և ես այդ ամբողջ գրքի բովանդակությունը կպատմեմ:
Ես համաձայնվեցի ու ընտրեցի մի փոշոտված գրիք և մատով ուղղեցի նրան,ես ապշեցի, որովհետև նա իսկապես պատմեց այդ գրքի բովանդակությունը:
Կուզիկ ծերուկը ինձ առաջարկեց տանել մի գրադարան, որտեղ հազարավոր գրքեր կան, և ես իմ ուզած գրքը կընտրեմ,ես համաձայնվեցի:Մենք գնացինք մի անծանոթ քաղաք ,բայց այդ քաղաքը շատ տարօրինակ էր ,որովհետև այդ քաղաքում բոլորի ձեռքին գրքեր էին,ես ավելի ապշեցի, երբ ծերուկն ասաց, որ այդ քաղաքի անունը «Գրքաշեն» է:Պարզվում է, որ այդ քաղաքում աշխարհի ամենամեծ գրադարանն է գտնում.
Մենք մտանք գրադարան և այնտեղ տարօրինակ լռություն էր:Ծերուկը ինձ տարավ միստիկ գրքերի բաժին,այդ բաժնի անունը «Միստիկուս» էր :Ես ուրախությունից թրչկոտում էի ,իսկ ծերուկը նայում էր ինձ և ծիծաղում:
Ես ասացի.
—Կարո՞ղ եք ինձ այս բաժնից մի գիրք խորհուրդ տալ, թե դուք այստեղի գրքերը չեք կարդացել.
Ծերուկն ժպտաց և ասաց.
—Ես ամբողջ գրադարանի գրքերն եմ կարադացել:
Ես ասացի.
—Ինչչչչ, ինչ եք խոսում ,չի կարող այդպիսի բան պատահել:
Ծերուկը սկսեց բարձր ծիծաղել, իսկ հետո ասաց.
—Մի՛ զարմացիր, ես կատակ չեմ անում, ես իսկապես այստեղի բոլոր գրքերը կարդացել եմ:
Ես այնքան զարմացած էի, որ զարմանքից ընկա հատակին ,այդպես մեկ ժամ անցավ , և ես հագստացա:Մի կողմից ուրախ էի ,որ այդ ծերուկը կկարողանա օգնել գրքերի ընտրությամբ,բայց մյուս կողմից ապշած , թե ոնց կարող է մի կուզիկ ծերուկ աշխարհի ամենամեծ գրադարանի բոլոր գրքերը կարդալ:
Մինչ գիրքն ընտրելը նա ինձ ցույց տվեց գրադարանի բոլոր գրքերի բաժիները:Օրինակ ,այնտեղ կար «Գալակտիկուս» գրքերի բաժին , այդ բաժնում բոլոր գրքերը մոլորակի և գալակտիկաների մասին էր:Այնտեղ նաև կար «Կուզիկուս» գրքերի բաժինը ,իսկ այդ բաժնում բոլոր գրքերը կուզիկների մասին էր: Ես ծիծաղեցի, երբ իմացա, որ դա կուզիկ ծերուկի ամենասիրելի բաժին է:Նա անկեղծացավ և պատմեց,որ երիտասարդ ժամանակ իրեն դուր չէր գալիս իր արտաքինը, որովհետև նա տարբերվում էր բոլորից, իսկ երբ նա հենց այս գրադարանում կարդաց կուզիկների մասին գրքերը, նա կարծիքը փոխեց իր մասին :
Մենք վերադարձանք Միստիկուս բաժին, ծերուկը ինձ խորհուրդ տվեց մի գիրք, որը ինձ կհամապատասխանի:
Մենք ծերուկի հետ շատ ընկերացանք, և նա ասաց ,որ հենց այդ գրադարանում է աշխատում, այդ ամեն ինչից հետո ես սկսեցի հաճախ գնալ Գրքաշեն, որպեսզի հանդիպեմ ծերուկին, որ երկար զրուցենք:
